Edmund Gussmann

Edmund Gussmann (ur. 27 stycznia 1945 w Lubichowie, zm. 2 września 2010 w Gdyni) – polski językoznawca, fonolog, anglista, islandysta, celtolog.

Ukończył filologię angielską na Uniwersytecie Warszawskim w 1968 roku. W latach 1968–1970 studiował też język islandzki i językoznawstwo germańskie na uniwersytecie w Reykjaviku. W 1970 związał się z Uniwersytetem Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, gdzie w roku 1973 obronił doktorat i habilitował się w 1978. W latach 1979–1980 pełnił funkcję Dyrektora Instytutu Anglistyki UMCS. W roku 1981 uzyskał stopień docenta i został dyrektorem Instytutu Filologii Angielskiej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W roku 1985 został profesorem nadzwyczajnym, a w 1992 – profesorem zwyczajnym.

W roku 1989 założył przy Instytucie Filologii Angielskiej KUL pierwszą w Europie Wschodniej Katedrę Filologii Celtyckiej, której został kierownikiem. W latach 1999-2003 wykładał w Instytucie Anglistyki Uniwersytetu Gdańskiego, natomiast od roku 2000 do 2010 był wykładowcą oraz kierownikiem Zakładu Islandystyki w Katedrze Skandynawistyki Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. W październiku 2010 roku miał rozpocząć pracę w Katedrze Filologii Angielskiej Uniwersytetu Szczecińskiego.

W roku akademickim 1975/1976 przebywał na stypendium Fulbrighta w MIT, w roku 1984/1985 był profesorem wizytującym w University College w Dublinie, w roku 1988/1989 r. na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles, a w roku 1993 na Uniwersytecie Londyńskim.

Był członkiem Komitetu Językoznawstwa PAN. W latach 1997–2000 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego zarządu Stowarzyszenia Nauczycieli Akademickich Filologii Angielskiej.

Edmund Gussmann był jednym z pionierów fonologii generatywnej w Polsce. W ostatnich latach jego praca naukowa z fonologii ujęta była w ramy teorii fonologii rządu. Języki, którym poświęcone są jego publikacje to głównie angielski, polski, islandzki oraz irlandzki. Był jednym z niewielu polskich anglistów, którzy mieli w swoim dorobku publikacje w tak prestiżowych wydawnictwach jak MIT Press, Cambridge University Press czy Oxford University Press.

Jest autorem (lub redaktorem – 1985, 1987, 1995) następujących książek:

1978 – ''Contrastive Polish-English Consonantal Phonology'' (Wyd. PWN)
1980 – ''Studies in Abstract Phonology'' (Wyd. MIT Press)
1980 – ''Introduction to Phonological Analysis'' (Wyd. PWN)
1985 (Red.) – ''[http://134.59.31.7/~scheer/interface/Gussmann%20(ed)%2085%20Phono-Morphology.pdf Phono-morphology : Studies in the Interaction of Phonology and Morphology]'' (Wyd. RW KUL)
1987 (Red.) – ''Rules and the Lexicon : Studies in Word-formation'' (Wyd. RW KUL)
1991 (z Aidanem Doyle'em) – ''An Ghaeilge : podręcznik do nauki języka irlandzkiego'' (Wyd. RW KUL)
1995 (Red.) – ''Licensing in Syntax and Phonology'' (Wyd. Folium)
2002 – ''[http://books.google.pl/books?id=JSs-XyYukIoC&printsec=frontcover&dq=gussmann&cd=1#v=onepage&q&f=false Phonology: analysis and theory]'' (Wyd. Cambridge University Press)
2004 (z Aidanem Doyle'em) – ''A Reverse Dictionary of Modern Irish'' (Wyd. Folium)
2006 – ''Icelandic and Universal Phonology'' (Wyd. Bruno-Kress-Vorlesung 2005)
2007 – ''[http://books.google.pl/books?id=bQIHrdAltxQC&printsec=frontcover&dq=gussmann&lr=&cd=11#v=onepage&q&f=false The Phonology of Polish]'' (Wyd. Oxford University Press)

Przetłumaczył na język polski książkę Stephena Andersona ''The Organization of Phonology'' (oryg. 1974, polskie wydanie: ''Wprowadzenie do fonologii'', 1982, Ossolineum) oraz islandzką powieść Guðmundura Thorsteinssona pt. ''Sagan af Dimmallimm'' (polskie wydanie: ''Księżniczka Dimmallimm'', 2007, Reykjavik: Vaka-Helgafell). Źródło: Wikipedia