Giovanni Bellini

Giovanni Bellini, ps. Giambellino, łac. ''Ioannes Bellinus'' (ur. ok. 1427/1430, zm. 29 listopada 1516) – malarz włoski epoki renesansu, syn Jacopa Belliniego, brat Gentile.

Twórca weneckiej szkoły kolorystycznej, najwybitniejszy z malarskiej rodziny Bellinich. Kształcił się u ojca i u swego szwagra A. Mantegni. Malował głównie obrazy religijne i portrety. Znane są jego Madonny, przeznaczone do domów prywatnych. Tworzył głównie wielkie obrazy ołtarzowe (''Opłakiwanie'', 1470) i mniejsze kompozycje religijne (''Chrystus na Górze Oliwnej'') i alegoryczne, portrety dożów weneckich (''Portret doży Leonardo Loredan'' i ''Giovanniego Mocenigo'') odznaczające się lirycznym nastrojem (motywy muzyczne) i walorami kolorystycznymi. Głównie znany jako autor licznych przedstawień Madonny z Dzieciątkiem (''Madonna Frizioni'', ''Madonna degli Albarelli'') naśladowane przez innych malarzy. Utrwalił typ Madonny tronującej oraz, oparty na zasadzie renesansowej symetrii, typ Sacra Conversatione (obrazy ołtarzowe w kościołach Santa Maria Gloriosa dei Frari 1488 i San Zaccaria 1505 – w Wenecji), także obrazy o tematyce świeckiej (''Kobieta z lustrem''), sceny mitologiczne i alegoryczne (''Uczta bogów'', ''Alegoria''). Jego dzieła odznaczają się niezwykłym kolorytem, mistrzowskim operowaniem barwą i światłem. Wielkie kompozycje Belliniego są malowane na tle krajobrazu, z efektami światła słonecznego i ze znawstwem perspektywy. Uczniami Belliniego byli Giorgione, Tycjan i inni wybitni malarze weneccy tego okresu np. Palma il Vecchio. Źródło: Wikipedia